ეს ნიშნავს რომ ჩიხში შ ე გ ყ ა ვ ს ჭეშმარიტი „მე“, რომლის ბოლო გაჩერება ხიბლია …

 როდის იწყებაო პიროვნული დეგრადაცია?- მკითხეს.
 პიროვნების დეგრადაცი იწყება მაშინ, როცა ფიქრობ, რომ ხარ ან გახდი სხვებზე უკეთესი!

… და საერთოდ, არა აქვს მნიშვნელობა კანის ფერზე, თვალის ჭრილზე, სიმაღლეზე, დიპლომზე, ინტელექტზე, გრძელ ფეხებზე, სხეულის ფორმებზე… თუ სხვა ნებისმიერ რამეზე (თუნდაც “მსხვერპლის როლით“- მაგ. „მე ყველზე უბედური ვარ“) აპელირებ! მნიშვნელობას კარგავს რამდენი წიგნი წაგიკითხავს, რამდენი ფერის დიპლომი და რაოდენობის სერთიფიკატი აიღე, რამდენი რამ გინახავს, მონასტერში თვეობით ლოცვებში მუხლი გადაიტყავე თუ ტიბეტელ ბერებთან იცხოვრე, აღსარებას აბარებ მამაოს თუ გურუს ეთაყვენაბი, რამდენი ფული გაქვს და სად ცხოვრობ, „ყურებზე დგები“ თუ „სიმშვიდის განსახიერება“ ხარ…