თქვენ შეგიძლიათ, მხოლოდ იმ შემთხვევაში მოახდინოთ ზეგავლენა ადამიანებზე, თუ ისინი ჩათვლიან, რომ თქვენ შეგწევთ ძალა, გააკეთოთ რაღაც მათთვის ან მათთან ერთად; ან თუ ჩათვლიან, რომ შეგიძლიათ, აარიდოთ მათ გარკვეული უსიამოვნება.
როგორც წესი, ჩვენს მოტივირებას ახდენს ორი ფაქტორი: მისწრაფება სარგებლისკენ [ფიზიკური, მატერიალური, ფინანსური და ფსიქოლოგიური] და რაიმეს დაკარგვის შიში [ფიზიკური, მატერიალური, ფინანსური და ფსიქოლოგიური]. ამასთან, მეორე ფაქტორი 2,5-ჯერ უფრო ძლიერად მოქმედებს, ვიდრე პირველი.
ადამიანს რომ შესთავაზოთ 10 ლარი, მისი ამ სარგებლისკენ მისწრაფების კოეფიციენტი ერთის ტოლი იქნება, ხოლო თუ მას 10 ლარის წართმევით დაემუქრებით, დაკარგვის შიშის კოეფიციენტი 2,5-ჯერ მეტი იქნება. დაკარგვის შიში ძალიან ძლიერ ემოციებს იწვევს ადამიანში.
მაშ ასე, საქმე თუ აღქმაშია: თქვენი შესაძლებლობა, მოახდინოთ გავლენა თანამოსაუბრეზე და დაარწმუნოთ გააკეთოს ის, რაც თქვენ გინდათ, დამოკიდებულია იმაზე, თუ რა მოლოდინი აქვს მას. თვლის, რომ ეხმარებით, თუ პირიქით, ზიანს აყენებთ.
ადამიანის ქცევას, მეტ წილ შემთხვევაში, მიზანშეწონილობა განსაზღვრავს. ეს იმას ნიშნავს, რომ ადამიანების უმრავლესობა ხელმძღვანელობს განსჯა-წარმოდგენებით. ანუ ჩვენ ვფიქრობთ: აქვს თუ არა „ამის“ გაკეთებას აზრი, თუ სხვაგვარად მოვიქცე?
განსაზღვრა იმისა, მიზანშეწონილია თუ არა ესა თუ ის მოქმედება, საკმაოდ ადვილია: ადამიანი ყოველთვის მიიღწვის, მიიღოს სასურველი, რაც შეიძლება სწრაფი და მარტივი გზით.
ამასთან, მას ნაკლებად აღელვებს, რა ასახვას ჰპოვებს მისი ამჟამინდელი ნაბიჯი მომავალზე, ამიტომ თუ გსურთ, დაარწმუნოთ თანამოსაუბრე თქვენს თვალსაზრისში, მიაწოდეთ იდეა, როგორც მისი პირადი და პროფესიონალური მიზნების სწრაფად და მარტივად მიღწევის მიზანშეწონილი საშუალება.
ადამიანებთან ურთიერთობა არასოდეს ყოფილა ასეთი მარტივი და სასიამოვნო: GT
წყარო: Business Inteleqtika
