“ვფიქრობ, რომ ეს ლექსი შედარებით სრულად გამოხატავს დამოკიდებულებას თქვენდამი.
გთხოვთ, ეს ლექსი მიიღოთ, როგორც სამადლობელო იმ სიყვარულისთვის და სითბოსთვის, რომელსაც თქვენგან ასე უანგაროდ ვიღებ-მიუხედავად იმისა, მეკუთვნის თუ არ მეკუთვნის”- წერს სოციალურ ქსელში პოეტი ტარიელ ხარხელაური და თავის ახალ ლექსს აქვეყნებს.
მომიტევეთ- თუ ვინმეს სიყვარული დავაკელ,
გულს ფიქრისთვის ზედმეტად
რთულ სივრცეებს ვანდობდი,
ახლა თითქმის მზადა ვარ
ზეცა თავზე დამატყდეს –
ზეცა გაბეზრებული ჩემი ცვალებადობით.
მომიტევეთ -თუ ვინმეს ტკივილს ვუნაწილებდი,
წუთისოფლით ვცხოვრობდი და მიმძიმდა ტარება,
ჩემში აღარც სისხლია, აღარც სითბო მცირედი –
ჩემიდან მზე გადის და, ტოვებს გარდაცვალებას.
მომიტევეთ- თუ ვინმეს გულზე ცრემლი მოვფინე,
ისეთ დროში ვიცხოვრე, მღლიდა უამინდობა,
მომიტევეთ- ჩემს მოსვლას ეჭვით შეხვდა მსოფლიო,
თქვენი ყველა ტკივილის ჩემად ყოფნა მინდოდა…
მომიტევეთ- დღეს სული ისე გაძარცვულია,
ისე თავზარდამცემი – მზერა მიადვილდება,
მეჩვენება მარტივად ის, რაც რთულზე რთულია,
გამიმძაფრეს ხილვები სისხლიანმა მინდვრებმა.
მომიტევეთ- ბევრი რამ დამრჩა მისატევები,
თითქოს ჯავრი იყარა წუთისოფლის თემიდამ,
დაღვრილია სისხლი და, დაღვრილია ცრემლები –
დაღრუბვლილი გავდივარ წუთისოფლის სცენიდან.
მომიტევეთ -თუ ვინმეს სიყვარული დავაკელ,
გულს ფიქრისთვის ზედმეტად
შორ სივრცეებს ვანდობდი,
ახლა უკვე მზადა ვარ
ზეცა თავზე დამატყდეს-
ზეცა გაბეზრებული ჩემი ცვალებადობით.
თქვენით სავსე და უთქვენოდ მტვერზეც მცირე.
ტარიელ ხარხელაური
