ერთხელაც დაიღალა ქალაქის ჩქარი რიტმისგან, ფორიაქისგან, შფოთისგან და ხმაურისგან. გადავწყვიტა ეპოვა სრული სიმშვიდე. არ იცოდა როგორ, რანაირად, მაგრამ იცოდა რომ სადღაც უნდა წასულიყო, გაცლოდა იქაურობას. გაუსაძლისი გახდა მისთვის ყოველდღიურება.
პირველი, რაც თავში მოუვიდა ეს იყო ბუნებასთან ახლოს ყოფნა. მიიღო გადაწყვეტილება წასულიყო ტყეში, სადაც არაფერი დაურღვევდა წონასწორობას.
გაუდგა გზას სიმშვიდის საძებნელად.
ტყეში ღრმად შესულს წამებში მოეჩვენა -აი, აქ გამეფებულაო სიჩუმე… მაგრამ ეს წამები იყო, რადგან მოგვიანებით მკაფიოდ გაიგონა ტყის მრავალხმოვანება: ჩიტების ჭიკჭიკი, კალიების ჭრიჭინი, ხეების შრიალი…
არა, ასე არ აწყობდა!
ამიტომაც, გადაწყვიტა თავიდან შესდგომოდა მშვიდი და წყნარი ადგილის ძებნას.
გავიდა რამდენიმე დღე.
მიაგნო გამოქვაბულს, სადაც ნამდვილად სუფევდა სიწნარე და სიმშვიდე. როგორც კი გაიფიქრა – ახლა კი მეღირსა სიმშვიდეო და განეწყო მაქსიმალურად დამტკბარიყო… აღმოჩნდა – სადღაც, შორეულ კუთხეში შეუჩერებლად ეცემოდა წყალის პაწაწინა წვეთი და რაც მეტად ისადგურებდა გამოქვაბულში სიჩუმე, მით მეტად მატულობდა წყლის წვეთის ვარდნის ხმა.
გაღიზიანდა…
გადაწყვიტა, აეშენებინა ისეთი სახლი, რომელსაც ექნებოდა სქელი ხმის ჩამხშობი კედლები. იფიქრა – იქ ნამდვილი დაისადგურებს სიჩუმეო! ნახევარი წელი გაგრძელდა სახლის მშენებლობა.
ბოლოს, როგორც იქნა…
დაგდა სკამი სახლის შუა ადგილას, დაჯდა, დახუჭა თვალები და …. „ტიკ- ტიკ- ტიკ…“ სრულ სიჩუმეში ტიკტიკებდა და არ ცხრებოდა საათი. გაცოფებულმა მოიგლიჯა ხელიდან და მიახეთქა კედელს.
ახლა კი დადგა ის მომენტი, როცა ყურადღებას არაფერი იპყრობდა. ღრმად ჩაისუნთქა და … „დუგ- დუგ, დუგ-დუგ“… — მკერდ ქვეშ უცემდა გული, თან სულ უფრო და უფრო ხმამაღლა.
მიხვდა: შინაგანი სიწყნარე არ არის დამოკიდებული გარემოებებზე. ყველაფერი არის შიგნით – ყველა პრობლემების ამოხსნა არის შიგნით!
გააზრების მსგავს მომენტებში, საოცრად მსუბუქი ხდება ცხოვრება. ამ დროს, თავს ანებებ დამნაშავის ძიებას!
ამ ქვეყნაზე ირჩევ და ცხოვრებას იწყებ ყველაზე მთავარ ადამიანთან – საკუთარ თავთან.
წყარო: პიროვნული ზრდის სამყარო
