მეცნიერული ცოდნის უდიდეს ფენომენალურ პროცესს წარმოადგენს შემდგი რამ:
ხვალ, შეიძლება მცდარი აღმოჩნდეს ის შეხედულება რაც დღეს ჭეშმარიტებას წარმოადგენს.
რომ, გუშინდელი შეხედულება მორიგი საფეხურია, შემეცნების აღმავალ კიბეზე.
ის, ახალი რეალობის, მეცნიერული აღწერის პროგრესული საძირკველია.
ალბათ, სწორედ ამას გულისხმობდა ისაკ ნიუტონი როცა აბობდა:
„თუ მე შემიძლია სხვებთან შედარებით შორს ხედვა, მხოლოდ იმიტომ რომ ვიდექი ბუმბერაზების მხრებზე“
რა მოხდება თუ ასეთი მიდგომა, სწორია პირადი ცხოვრების, დანიშნულების, წარმატების, პირადი განვითარების და ზრდის მიმართებაში?
შეიძლება თუ არა ჩვენი შეხედულებების ეჭვ ქვეშ დაყენება?
შეიძლება კი არა აუცილებელია!!!
როდესაც ადამიანი გამოდის საკუთარ თავზე არსებული შეხედულების და მტკიცებულებების ჩარჩოებიდან, მაშინ ის იწყებს შინაგან ზრდას, იმდენად კარგად, რამდენად არის მზად იაროს წინ და მაღლა.
ყველაზე კარგი მეთოდია მიმართო შინაგან „მე“-ს.
ბოლოს როდის ისუბრეთ მასთან?