ერთხელ, ღვთისმოსავი ადამიანი და ღმერთი საუბრობდნენ, რა დროსაც ადამიანმა ჰკითხა: “ღმერთო, ძალიან მინდა გავიგო რა არის ჯოჯოხეთი და რა არის სამოთხე”.
ღმერთმა მიიყვნა ის ორ კართან. გახსნა ერთ-ერთი და შეუძღვა. იქ იდგა ერთი დიდი მრგვალი მაგიდა. შუაში ძალიან დიდი საჭმლით სავსე ჯამი იდო, რომელიც უგემრიელეს სურნელს აფრქვევდა. ამის შემყურე ადამიანს ძალიან მოშივდა.
ადამიანები, რომლებიც ამ მაგიდას უსხდნენ გამოიყურებოდნენ ავადმყოფურად, მშივრებად. უკლებლივ ყველა იმყოფებოდა შიმშილით სიკვდილის ზღვარზე. თითოეულ მათგანს ხელზე მიმაგრებული ჰქონდა კოვზი, გრძელი, ძალიან გრძელი სახელურით. მათ ამ კოვზით წვდომა ჰქონდათ ჯამთან და თავისუფლად შეეძლოთ საკვების აღება, მაგრამ პირთან მიტანას ვერ ახერხებდნენ, რადგანაც კოვზის სახელურები გრძელი იყო.
ღვთისმოსავი ადამიანი შეძრწუნდა მათი უბედურების შემხედვარე. ღმერთმა უთხრა: “შენ იხილე ჯოჯოხეთი“.
რის შემდეგაც, ისინი გაემართნენ მეორე კარისკენ. შევიდნენ თუ არა კაცის წინაშე წარსდგა, ზუსტად იგივე სცენარი – დიდი მრგვალი მაგიდა, იგივე ღრმა ჯამი, ნერწყვის მომგვრელი, გემრიელი საჭმლით პირამდე სავსე, მაგიდის გარშემო მსხდომთ ხელზე მიმაგრებული ჰქონდათ დიდი და გრძელი კოვზები. მხოლოდ ამ ჯერზე, რაც მათ განასხვავებდა წინამორბედებისგან ის იყო – აქ ადამიანები გამოიყურებოდნენ ბედნიერად, მხიარულად და სასიამოვნოდ მუსაიფობდნენ ერთმანეთში.
ადამიანს გაუკვირდა: ” ვერ ვხვდები, როგორ არის ეს შესაძლებელი?..“.
“ყველაფერი ძალიან მარტივია“, – გაეღიმა ღმერთს, – “მათ………………….( დაასრულეთ წინადადება: რა უთხრა ღმერთმა? )
ავტორი: თამარ კვარაცხელია
