“არ არსებობს ისეთი მცნება, როგორიცაა უმნიშვნელო კეთილი საქმე. ნებისმიერი საქციელი წარმოქმნის ტალღას, რომელსაც არ აქვს ლოგიკური დასასრული.”
სკოტ ადამსი
ალბათ გსმენიათ ასეთი რამ „მარტო შენ რას გახდები, შენ გამოასწორებ ამ ქვეყანას“ და მსგავსი ნეგატიური სტერეოტიპული რწმუნებულებები, რომლებიც ხშირად გვიკარგავენ მოტივაციას და მოქმედების სურვილს თუნდაც ყველაზე კეთილშობილი განზრახვა გვამოძრავებდეს.
კი ბატონი, მე არ გადავალ წითელ შუქზე, მაგრამ მერე რა ამით წესრიგი დამყარდება? მე არ დავაგდებ ქუჩაში ნაგავს, მე დავუთმობ გზას ქვეითს მაგრამ ეს რამეს შეცვლის? ან როცა ხედავ რომ ვიღაცას ძალიან უჭირს, ავად არის და დიდი თანხა სჭირდება. ჩვენ არ გვაქვს საშუალება რაიმე სოლიდური დახმარება გავუწიოთ 1 და 2 ლარის გადარიცხვა კი უაზრობად მიგვაჩნია. ოკეანეში წვეთიაო ვფიქრობთ.
ახლა მახსენდება ერთი იგავი ამ თემაზე. ერთხელ, ერთ სოფელში, მოსახლეობას გამოუცხადეს, რომ თითოეული ოჯახის წარმომადგენელი უნდა გამოსულიყო საღამოს მას შემდეგ რაც ძროხას მოწველიდენ და თითო ვედრო რძე ჩაესხათ დიდ ავზში, საერთო საჭიროებისთვის. ღამით ავზი გაივსო მაგრამ აღმოჩნდა რომ წყლით იყო სავსე. რადგან აბსოლუტურმა უმრავლესობამ იფიქრა რომ ჩემი ერთი ვედრო წყალი რას შეეტყობაო და რძის მაგივრად წყალი ჩაასხა ავზში.
ალბათ ხშირად გსმენიათ ან თავადაც გიფიქრიათ: მოიცა ჯერ გავხდე მდიდარი, გავხდე პარლამენტარი ან მთავრობის წევრი და მერე შევძლებ კეთილი საქმეების კეთებას…
მაგრამ, არ არის აუცილებელი დაელოდოთ როდის გახდებით მდიდარი, ჯანმრთელი, ძლიერი, ძალაუფლების მქონე იმისთვის რომ აკეთოთ სიკეთე. აკეთეთ კეთილი საქმეები, ყოველ დღე, თუნდაც ეს იყოს ერთი შეხედვით წვრილმანი, მაგრამ აკეთეთ, განავითარეთ საკუთარ თავში სიკეთის კეთების ჩვევა და ჩვენ აუცილებლად შევხვდებით მწვერვალზე.
სიყვარულით და მადლიერებით, ხვიჩა მებონია
